w sprawie rozpatrzenia skargi na działalność Starosty Żagańskiego.
Na podstawie art. 229 pkt 4 i art. 238 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.) uchwala się, co następuje:

§ 1. 1. Po rozpatrzeniu skargi Pana ................ na działalność Starosty Żagańskiego w sprawie przekazania przez Starostę skargi na Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie w Żaganiu do rozpatrzenia jego Dyrektorowi, uznaje się skargę za niezasadną.
2. Sposób załatwienia skargi uzasadnia się następująco:
W dniu 25 stycznia 2008 r. do Rady Powiatu Żagańskiego wpłynęła skarga Pana ................... złożona na zaniedbania Starosty Żagańskiego polegające na tym, że w dniu 7 listopada 2007 r. Starosta Żagański przekazał dyrektorowi Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie w Żaganiu do rozpatrzenia skargę Pana .......................... z dnia 29 października 2007 r., w treści której intencją skarżącego było zażalenie na działania całego Centrum w związku z zawarciem i wykonaniem umów o nr 15/2007 i 16/2007 w przedmiocie dofinansowania remontu łazienki dla niego i jego matki z środków PFRON, a nie na działanie pracownika PCPR.
Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie w Żaganiu realizuje zadania Powiatu Żagańskiego z zakresu rehabilitacji społecznej wynikające z ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2008 r. Nr 14, poz. 92). Centrum kieruje dyrektor. Przewodniczący Rady Powiatu Żagańskiego pismem z dnia 28 stycznia 2008 r. znak: OR.0551-1/2008 zwrócił się do dyrektora PCPR w Żaganiu o przekazanie dokumentów w sprawie Pana ....................... o dofinansowanie likwidacji barier architektonicznych w miejscu zamieszkania. Starosta Żagański w dniu 30 stycznia złożył do Rady Powiatu wyjaśnienia na zarzuty podniesione w skardze na jego zaniedbania wraz z załączonymi materiałami odnośnie skargi Pana ............................ z dnia 29 października 2007 r. tj. kopię skargi i zawiadomienie dyrektora PCPR o odmownym sposobie jej załatwienia z uwagi na niewywiązanie się przez Pana .................... z zawartych umów o dofinansowanie likwidacji barier architektonicznych, gdyż oczekiwał działań pracowników PCPR niezgodnych z prawem, polegających na przekazaniu środków za niewykonane prace przy remoncie łazienek (znak: PCPR.0431-2/2007 z dnia 12 listopada 2007 r.).
Przewodniczący Rady Powiatu Żagańskiego pismem z dnia 30 stycznia 2008 r. poinformował skarżącego o wyznaczeniu terminu rozpatrzenia skargi na dzień 21 marca 2008 r. uzasadniając to planowaną sesją Rady Powiatu po upływie miesiąca od dnia wpływu skargi do Rady.
Przewodniczący Rady Powiatu Żagańskiego pismem z dnia 30 stycznia 2008 r. przekazał materiały zgromadzone w sprawie Przewodniczącemu Komisji Rewizyjnej Rady Powiatu. Na posiedzeniu Komisji w dniu 18 lutego 2008 r. w oparciu o złożone wyjaśnienia dyrektora PCPR, Starosty Żagańskiego, Komisja uznała, że to Rada Powiatu powinna rozpatrzyć skargę Pana ........................... z 29 października 2007 r., ale uznałaby skargę za bezzasadną. Starosta nie zgodził się z wnioskiem Komisji Rewizyjnej i w dniu 25 lutego 2008 r. złożył do Rady Powiatu wniosek o uznanie skargi na jego zaniedbania za niezasadną, ponieważ Pan ............... nie mógł złożyć skargi na jednostkę organizacyjną a jedynie na jej kierownika lub pracownika. Stąd też Starosta uzasadnił, że kierując skargę do dyrektora PCPR mógł przyczynić do ponownego merytorycznego rozpoznania sprawy dofinansowania remontu łazienki skarżącego i jego matki.
Zgodnie z art. 227 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.) przedmiotem skargi może być w szczególności zaniedbanie lub nienależyte wykonywanie zadań przez właściwe organy albo przez ich pracowników, naruszenie praworządności lub interesów skarżących, a także przewlekłe lub biurokratyczne załatwianie spraw.
Organy administracji publicznej przestrzegają z urzędu swojej właściwości rzeczowej i miejscowej do rozpatrzenia skarg. Zgodnie z art. 229 ust. 4 kodeksu, organem właściwym do rozpatrzenia skargi na starostę jest rada powiatu. O tym, czy pismo jest skargą, wnioskiem, zażaleniem lub odwołaniem decyduje treść pisma, a nie jego forma zewnętrzna.
Zgodnie z § 6 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie określenia rodzajów zadań powiatu, które mogą być finansowane ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 96, poz. 861 z późn. zm.) osoby niepełnosprawne, które mają trudności w poruszaniu się, w celu umożliwienia lub w znacznym stopniu ułatwienia sobie wykonywania podstawowych, codziennych czynności lub kontaktów z otoczeniem, mogą ubiegać się o dofinansowanie na likwidację barier architektonicznych. Dofinansowanie zadania następuje na wniosek osoby niepełnosprawnej (§ 10 ust. 1 rozporządzenia), złożony do PCPR wg miejsca zamieszkania, którego wymagane elementy określa § 11 rozporządzenia. Wysokość dofinansowania likwidacji barier architektonicznych, w komunikowaniu się i technicznych, określana na podstawie § 13 ust. 7 rozporządzenia, wynosi do 80% kosztów przedsięwzięcia, nie więcej jednak niż do wysokości piętnastokrotnego przeciętnego wynagrodzenia, co oznacza że wnioskodawca musi zapewnić na realizację zadania co najmniej 20 % udział środków własnych lub udokumentowanych pochodzących z innych źródeł. Podstawę do dofinansowania zadania stanowi umowa zawarta ze starostą, której wymagane elementy zostały określone w § 14 rozporządzenia.
Nieudokumentowanie udziału własnego w realizacji zadania stanowi podstawę do rozwiązania umowy i może stanowić podstawę żądania zwrotu środków PFRON. Na podstawie wymienionych przepisów rozporządzenia osoba niepełnosprawna nie może oczekiwać sfinansowania całości kosztów zadania. Przestrzeganie terminu złożenia oraz kontrola dokumentów rozliczeniowych, sprawowanie kontroli wykorzystania środków Funduszu w dofinansowywanych zadaniach to czynności, od których pracownicy PCPR nie mogą odstąpić, ponieważ ponoszą za to służbową odpowiedzialność. Wola i oczekiwanie odmiennych zachowań od pracowników PCPR byłoby niezgodne z obowiązującym prawem.
Starosta, zawierający umowy na dofinansowanie likwidacji barier architektonicznych przygotowywane mu przez pracowników PCPR, gdy zapoznał się ze skargą Pana ................ z dnia 29 października 2007 r. na działanie PCPR i zastosował art. 232 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego dopuszczający przekazanie skargi na pracownika jego przełożonemu służbowemu, nie dopuścił się zaniedbań. Doprowadziło to do czynności sprawdzających pod kątem formalno-prawnym przez Dyrektora PCPR realizację umów zawartych z Panem ................... i jego matką. W przypadku stwierdzenia uchybień w działaniu pracowników PCPR, tak przyjęty sposób działania Starosty zapewniał najkrótszy czas do przekazania środków na remont łazienki Państwu .................., co było głównym celem skargi z dnia 29 października 2007 r.
Biorąc powyższe pod uwagę należało uznać skargę za niezasadną.

§ 2. Wykonanie uchwały powierza się Przewodniczącemu Rady.

§ 3. Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.